واسه اونی که دوستش داری وقت بذار، نذار به نبودنت عادت کنه، نذار روزها و ساعت‌هایِ زیادی‌رو بدونِ شنیدنِ صدات سَر کنه... امـروز نمی‌فهمی اما یه روز میرسه که دلت هوایِ بودنشُ میکنه و دیگه جایی واسه بودنت تو لحظه‌هاش نیست، دیگه دلش برایِ حضورت پـر نمیکشه، دیگه یاد میگیره چطور از دو

زندگی مثل یه پل قدیمیه به این فکر
نکن که اگه تنها ازش بگذری
"دیرتر خراب می‌شه"،به این فکر کن
که اگه افتادی یکی باشه که
دستت رو بگیره

گاهی فقط نیاز داری از خاکی که در آن ریشه دوانده‌ای بیرونت بکشند و در خاک جدیدی کاشته‌شوی، حتی شده برای زمانی محدود.
گاهی نیاز داری به تنفس در هوایی تازه، تماشای خورشید و ماه، از دریچه‌ای بیگانه و کلید چرخاندن در حفره‌ی دری که نمی‌شناسی‌ و نمی‌دانی در پسِ آن چند پنجره و چند صندلی